Τα Μαθηματικά είναι η δεύτερη γλώσσα, η γλώσσα των αριθμών, που είναι υποχρεωμένοι να μάθουν όλοι οι άνθρωποι, αν θέλουν να αντιμετωπίσουν τα διάφορα προβλήματα της ζωής. Ιδιαίτερα στις μέρες μας τα Μαθηματικά έχουν καταστεί η παγκόσμια κοινή γλώσσα των ανθρώπων. Τα Μαθηματικά έχουν λογικότητα και νομοτέλεια κι απαιτούν αυστηρή ακολουθία, συνέπεια κι ακρίβεια. Εκ πρώτης όψεως και λόγω της λογικότητας τους αυτής, τα Μαθηματικά φαίνονται δύσκολο μάθημα.

Μέσα στο γενικό μαθητικό πληθυσμό υπάρχει μια ομάδα παιδιών που δεν αποκτούν τις αριθμητικές δεξιότητες με τον τυπικό τρόπο. Κάποια από αυτά δεν μπορούν να μάθουν τους αριθμητικούς πίνακες, άλλα παιδιά δεν κατανοούν τους αλγόριθμους της πρόσθεσης, της αφαίρεσης, του πολλαπλασιασμού και της διαίρεσης και κάποια άλλα παιδιά έχουν πρόβλημα στην κατανόηση της έννοιας του αριθμού ή δεν μπορούν να γράψουν, να διαβάσουν ή να αναγνωρίσουν τη σωστή λέξη στο σύμβολο. 

Αυτά τα παιδιά έχουν δυσαριθμησία, η οποία αποτελεί μια ειδική μαθησιακή δυσκολία που επηρεάζει την απόκτηση των αριθμητικών δεξιοτήτων. Το περιεχόμενο των μαθηματικών χωρίζεται:
·         στο υποκειμενικό (προσωπική στάση για τα μαθηματικά, θετική στάση για τις σχολικές εργασίες),
·         διαδικαστικό (δεξιότητες, γενικές στρατηγικές)
·         εννοιολογικό (λεξιλόγιο, μαθηματικές αρχές, εννοιολογικές δομές).
Κάθε τμήμα του περιεχομένου των μαθηματικών έχει ιδιαίτερη αξία και σημασία. Μέσα στο περιεχόμενο ομαδοποιούνται οι εξής ενότητες: αριθμοί και πράξεις, μετρήσεις, γεωμετρικά σχήματα και υπολογισμοί στο χώρο, οργάνωση πληροφοριών και επίλυση προβλημάτων.

Η Δυσαριθμησία εντάσσεται στο πεδίο των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών. Αφορά σε μαθητές που έχουν φυσιολογική νοημοσύνη, έχουν ίσες εκπαιδευτικές ευκαιρίες με τους συμμαθητές τους και δεν παρουσιάζουν αισθητηριακά ή άλλου είδους προβλήματα. Αυτοί οι μαθητές αποτυγχάνουν συστηματικά στα μαθηματικά.
Η πολυπλοκότητα του πεδίου των μαθηματικών κάνει την αναγνώριση και τη μελέτη του γνωστικού φαινότυπου που ορίζει τις μαθησιακές δυσκολίες στα μαθηματικά, μια δύσκολη προσπάθεια. Στη θεωρία μια μαθηματική δυσκολία μπορεί να προκύπτει από ανεπάρκεια και ελλείμματα στην ικανότητα παρουσίασης ή επεξεργασίας των πληροφοριών σε έναν ή όλους τους μαθηματικούς τομείς (π.χ. γεωμετρία) ή σε μία ομάδα ατομικών ικανοτήτων σε κάθε τομέα. Είναι γνωστό ότι οι δυσκολίες στα μαθηματικά μπορούν να ελαχιστοποιήσουν τις εκπαιδευτικές ευκαιρίες των μαθητών.
Σε αντίθεση με τις αναγνωστικές δυσκολίες, οι δυσκολίες στα μαθηματικά δεν ορίζονται σε ένα παγκόσμιο και γενικά αποδεκτό ορισμό. Δεν υπάρχει ένας πυρήνας διαταραχής που να έχει αναγνωριστεί στις μαθηματικές δυσκολίες. 

ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΔΥΣΑΡΙΘΜΗΣΙΑΣ
Οι δυσκολίες στα Μαθηματικά εμφανίζουν μια ετερογένεια στο γνωστικό προφίλ των παιδιών. Ο Geary το 1993 υποστήριξε ότι αυτή η ετερογένεια οφείλεται σε υποκατηγορίες της δυσαριθμησίας. Αυτές οι υποκατηγορίες βασίζονται στην επίδοση των παιδιών σε συγκεκριμένα αριθμητικά έργα και σχετιζόμενα νευροψυχολογικά προφίλ.
Οι υποκατηγορίες είναι οι εξής:
1.    Η σημασιολογική μνήμη που αφορά στη φτωχή ανάκληση μαθηματικών εννοιών και διεργασιών.
2.    Ο οπτικο-χωρικός τύπος που αφορά σε δυσκολίες στην κατάλληλη παράταξη αριθμητικών πληροφοριών, σύγχυση συμβόλων, αντιστροφή ή παράλειψη αριθμών και γενική έλλειψη σωστής ερμηνείας χωρικών αριθμητικών πληροφοριών.
3.    Ο διαδικαστικός τύπος χαρακτηρίζεται από ανώριμες στρατηγικές, λάθη στην επίλυση προβλημάτων και μια καθυστέρηση στην απόκτηση των αριθμητικών εννοιών.

Τα μαθηματικά αποτελούν ένα γνωστικό αντικείμενο, που χαρακτηρίζεται από κάποιες ιδιαιτερότητες και προϋποθέσεις στην εκμάθησή τους.
Υπάρχουν 7 αναγκαίες μαθησιακές δεξιότητες που αποτελούν προϋποθέσεις εκμάθησης. Αυτές είναι:
·         Ικανότητα του παιδιού να ακολουθεί διαδοχικές κατευθύνσεις.
·         Έντονη αίσθηση προσανατολισμού και διαπίστωσης της θέσης κάποιου στο χώρο και στην οργάνωση του χώρου.
·         Τρόποι αναγνώρισης και προέκτασης.
·         Οπτικοποίηση, που αποτελεί το κλειδί στην ποιότητα μάθησης και αφορά στην ικανότητα που διαθέτει το άτομο να φαντάζεται και να χειρίζεται επιδέξια νοητικές ικανότητες.
·         Υπολογισμός, που αποτελεί την ικανότητα να διαμορφώνει το άτομο μια λογική εκπαιδευτική πρόβλεψη σχετικά με το ποσό, τον αριθμό, το μέγεθος και την ποσότητα.
·         Συμπερασματική σκέψη, που είναι η ικανότητα να εξάγει κάποιος λογικά συμπεράσματα από μια γενική αρχή σε μια συγκροτημένη περίπτωση και
·         Επαγωγική σκέψη που αποτελεί την εξαγωγή γενικών κρίσεων από τα ειδικά και τη φυσική κατανόηση ότι η γνώση δεν είναι αποτέλεσμα της συνειδητής προσοχής αλλά της επεξεργασίας.